1 Spanje

Origineel is anders, maar daardoor is het niet minder waar: ik hou van de zee. Het hete zand dat onder je bloten voeten prikt, zo warm dat je moet rennen. Het zachte geluid van de golven die het land opspoelen, en het heerlijke dobbergevoel dat je ook 's nachts in je tentje na voelt zweven, alsof je nog op steeds op de golven drijft. En om nog maar te zwijgen over het fijne klimaat. Af en toe nét iets te warm (maar daarvoor hebben we de koele zee!), maar dat je wel nog om 10 uur 's avonds met blote benen over de boulevard kunt wandelen om een ijsje te halen.

Ik wil zo graag terug! Twee weken lang aan de Costa Brava zonnebrandcrème smeren en genieten van je zelf geplukte tomaten en watermeloen. En dan heb je ook nog de mooie visjes en steentjes onderwater, die je kunt bekijken met een duikbril waarbij het onmogelijk is om te lachen (en charmant kijken trouwens ook). Meer redenen waarom ik Spanje leuk vond hoef ik denk ik voorlopig even niet te geven. Het doet me ook gelijk denken aan van die hair gets lighter, skin gets darker plaatjes, maarja, dat je knopen kan leggen in je haar van touw en zo rood worden als een van die heerlijke Spaanse tomaten veel gemakkelijker is dan egaal bruin, staat er natuurlijk niet bij. Stiekem vind ik dat niet erg, want ook dat hoort bij de zomer en is eigenlijk ook wel weer grappig. 

Een strandvakantie als deze hebben we eigenlijk nog nooit echt gedaan, dus dat verklaart waarschijnlijk ook waarom ik er zo enthousiast over ben. Het is iets nieuws, en heel anders dan om de twee dagen op een andere plek vertoeven. Twee weken op een camping met animatie, heeeul veel Nederlanders en toeristen heb ik nog nooit zo bewust meegemaakt. Misschien op Texel, maar dit is toch iets anders. Wat we hebben gedaan? Voornamelijk de bovenstaande dingen, meerdere keren, maar ook een middag Barcelona is aan de orde gekomen, en we hebben een dag bij Catalaans-Nederlandse vrienden het Spaanse rooster gevolgd. Siësta, warm eten in de middag, wandelingetje maken door super mooie rotsen en ondertussen proberen de Spaanse taal te volgen. Dat viel me heel erg mee eigenlijk! Het Spaans dan, want van het Catalaans kon ik echt geen woord begrijpen. Catalaanse gebarentaal weer wel!

Als souvenir terug naar huis namen we een potje nocilla (Spaanse nutella), heel veel stenen, en ik zelf ook nog een rode kont mee. Of eigenlijk waren het de randjes van mijn bikinibroekje die het leuk vonden om de laatste dag toch nog te verbranden. Iets wat we bijna niét meer terug naar huis namen was Madelief (zusje). Doordat er een hele stapel tassen tussen Ingmar (broertje) en haar in zaten had niemand door dat ze na de stop in Maastricht niet was ingestapt. Op de snelweg reden kreeg ik een hartverzakking toen ik me omdraaide, en een lege stoel achter me zag. Eind goed al goed, we zijn gelukkig met z'n allen en een gebruinde huid weer veilig thuis aangekomen.