2 De geur van kampvuur

Het klinkt misschien raar, maar ik vind de geur een van de lekkerste geuren die ik me kan bedenken. Wacht, dat is niet helemaal waar, het is een gedeelde eerste plek samen met de geur van versgebakken brood of appeltaart die zo heerlijk door het hele huis kan hangen. Sommige mensen vinden het vies, maar ik kan er echt van genieten als ik 's avonds na het kampvuur binnen zit en nog de geur van brandend hout door mijn vest ruik. Ik krijg er gelijk zo'n gezellig gevoel van, gewoon omdat het me doet denken aan avondjes om het vuur. En een gitaar met zingende mensen maken het plaatje uiteraard helemaal af. Ik had het geluk om zaterdagavond zo'n avond bij te wonen, namelijk op een bruiloft. In mijn hoofd is het altijd een hele officiele gebeurtenis, maar deze was juist heel relaxed en gezellig met lekker eten en een HEEL GROOT KAMPVUUR. Zo eentje waarop je nog je thee kan koken wanneer je de volgende ochtend wakker wordt.


Ha! Dit is grappig, want net op het moment dat ik dit typ steekt Ingmar de openhaard aan. Ik kan me dus weer helemaal inleven aangezien ik nu ook weer een knisperend vuurtje ruik. Ik moet toegeven: de geur zelf is misschien niet geweldig, maar de herinneringen en leuke dingen die gebeuren om een kampvuurtje, maken het toch heel fijn om (naar) te ruiken.

Ik mocht een vriendin meeslepen naar de bruiloft, en ter voorbereiding van het feest hadden wij de taak om hout te sprokkelen. Ik stelde me een half uurtje in het bos voor, met als opbrengst wat kleine aansteekhoutjes om het vuur mee te beginnen. Papa had het echter anders en veel groter in zijn hoofd, dus zo kwam het dat we in de regen, met de zaag aan de slag gingen. Met een kar achter de auto kregen we alle mega takken op de plek waar we ze wilde, namelijk op de camping. Aan het eind waren we alleen wel verzopen vies en groen (we gingen namelijk tussen alle mossige takken op de kar staan zodat ze er niet uit zouden kieperen) en na het derde autoritje waren we er helemaal klaar mee. Letterlijk. Maar het was het wel waard!

Er was binnen een kleine dienst, omdat ze al een week eerder officieel getrouwd waren. Dit was meer het feestgebeuren met vrienden en familie. Oh, het is misschien wel leuk om even te benoemen van wie de bruiloft überhaupt was: van de soort van broer van papa. Niet echt familie, maar wel pleegbroer-achtig en het voelt voor papa wel echt als een broer. Voor mij niet echt als een oom, maar meer als vriend. Whatever. We moesten op een papiertje een wens opschrijven voor het paar, en in het vuur stoppen wat ook door hun werd aangestoken. Ik vond het wel een mooie gedachte en het zag er ook echt tof uit. Dit was wat ik wenste:

Jup, weer iets met de openhaard. Het blijft terugkomen hè? Verder was ik gevraagd om foto's te maken van het feest, wat ik echt heel leuk vond. Ik weet alleen niet of ik face foto's mag delen, dus sorry als het een beetje onpersoonlijk overkomt. Ik kan het beeld wel een beetje schetsen.

Stel je voor:

Een groen grasveld met een kampvuur ergens rond het midden. Er is genoeg ruimte voor tenten en andere slaapplekken maar het is vrijwel leeg door het koude weer dat wordt voorspeld. Verder staan er twee witte partytenten (eentje is op de foto hierboven al afgebroken) en een gang van fakkels die naar het vuur loopt. Picknicktafels vullen het terras en er staat een soort huis met een kleine keuken en plek om binnen te zitten. In de partytent staan aan de rand ongeveer 6 tafels, vol met zelfgemaakte salades, soepen, broodjes en aan het einde de toetjes, inclusief de bruidstaart. Papa staat voor het huis, achter de barbecue met zijn pindasaus die beter is gelukt dan ooit. Wanneer het donker wordt dromt iedereen naar en rond het vuur. De gesprokkelde takken zijn inmiddels as en nu is het de taak voor de houtblokken om ons warm te houden. Er wordt gitaar gespeeld, we sluiten aan en mijn vriendin zingt mee. Ik ook maar in mijn hoofd, want ik hou niet zo van in het openbaar zingen. Ingmar, papa en ik frisbeeën tot het te donker wordt en te koud. We zitten op kleedjes het vuur, zingen nog wat mee en kletsen tot onze ogen dichtvallen door de warmte.

Klinkt wel goed toch?

We bleven overnachten in het huis en startten de ochtend met onder andere zelfgebakken vruchtenbrood, waar ik iets te veel sneetjes van heb gehad. Ontbijten deden we in de zon en langzaamaan werd alles afgebouwd. De geur van vuur zit inmiddels nog in mijn jurkje, m'n groene spijkerbroek in de was en ik stap zo in mijn warme bed. Want ookal heb je maar een nachtje ergens anders geslapen, het is toch altijd fijn om in je eigen bedje te kruipen.

Welterusten!