1 Varkensneusjes

Op de foto hierboven is het niet super duidelijk te zien, maar afgelopen donderdag heb ik een vierkante meter gedeeld met de award winner voor lelijkste varken ooit. Ja, zo kunnen varkens dus ook zijn. Ik heb geen idee wat voor soort varken het was, want het enige waar ik me op focuste was de plaats van zijn neus. Niet, net zoals het gebaar in gebarentaal, voor op de 'gewone' neuzen plek, nee, hij stond gewoon rechtop. Als de toren van Pisa in de rechte versie met twee gaten bovenin. Ik stond mezelf dan ook af te vragen op welke manier dat handig kon zijn. Ik bedoel, als het regent stroomt het zo naar binnen, en als 'ie de grond af wil snuffelen moet hij bij wijze op z'n kop gaan staan. Goed, je kan me dus wel inbeelden daar voor het hok op de kinderboerderij, met twee giechelende Eikelboompjes naast me.

Even ter opheldering: mijn achternaam is Eikelboom en mijn 2 nichtjes en neefje (dus ook met de achternaam Eikelboom) logeerden tijdens hemelvaart bij ons. Omdat Madelief zichzelf had opgegeven voor vrijwilligerswerk op de kinderboerderij, en ingewerkt moest worden, stonden wij 's ochtends om half 9 tussen de kippen, ezels, konijnen, en dus ook deze varkens.

En geiten en katten. Die was ik even vergeten. Ik ben zelf eigenlijk helemaal niet van de konijnen knuffelen en geitjes aaien. Geef mij maar schattige kindjes op schoot en baby's die ik mag knuffelen. Madelief daarintegen, is een grote dierenvriend, en waar een niet pratend organisme is, is zij. Je hoeft haar dan ook bijna nooit te zoeken want je mag er toch vanuit gaan dat ze bedolven onder het paardenhaar in de wei staat.

 
Zie je hoe vreemd die neus op z'n gezicht staat? Ik ben er echt van overtuigd dat er iets mis is gegaan.Misschien had ooit een varken zijn neus gebroken en was het op de een of andere manier toch wel handig....

Ik vond de schommels een beter idee, en wiegde mezelf en de camera misselijk. Het is verdomd lastig om in een bewegend ding te zitten en schommelfoto's te maken zonder misselijk te worden (en er tegelijkertijd voor te zorgen dat de camera na een flinke swing niet aan de andere kant in het varkenshok ligt)!

Verder liepen Roos, Mees en ik het kabouterpad 2 keer af omdat we de eerste keer 6 kabouters hadden gemist. Vervolgens maakten we een kletspraatje met de schapen die op 'Wat je zegt ben je zeleuhff!!' reageerden met geblèr en gemekker en verdeelden we 1 wortel over 21 konijnen. Het is altijd zo leuk als je met kleinere kinderen bent;  je kan weer heerlijk doen alsof je zelf gewoon weer 6 of 8 bent. Lachen om de varkentjes, kabouters tellen, overal naartoe rennen en niks van anderen aantrekken. En je kan ze zo heerlijk alles wijsmaken, of doen alsof je het zelf niet weet :) Zo was er bijvoorbeeld een kippenhok ín het schapenhok (nu pas ben ik op het punt waarop ik doorheb dat onze kinderboerderij misschien toch een beetje vreemd is), en ik beweerde dat de schapen eieren hadden gelegd. Het was even stil en voor een moment keek ik naar wat verwarde kindergezichtjes, maar daarna lachte ze en vertelde ze me dat 'schapen echt geen eieren kunnen leggen hoor!!'. Ik vervolgde dat ieder dier toch eieren legde, en ik zelf toch ook? Van die bruine in de wc? Waarop een lachsalvo volgde en ze voor een paar minuten niet meer aanspreekbaar waren.

'S middags renden we de drukte er even uit in het doolhofbos met, zoals de naam al zegt, een doolhof. Weer zo'n voorbeeld van even kind zijn: we deden tikkertje in het doolhof waarbij niemand de weg wist en we telkens lang elkaar liepen. Ik ben al zo vaak in het doolhof geweest, maar nog steeds snap ik er geen bal van en loop ik 100x door dezelfde, doodlopende gang. Maar het blijft leuk, en dat was het deze keer ook zeker!