13 Mijn weekend avonturen in Amsterdam

'Om 3 uur op het station hé? EN DURF NIET TE LAAT TE KOMEN!!' Ja ja ja, binnen een half uur thuis wat spulletjes ophalen en dan op het station komen moest makkelijk lukken. Maar redelijk op tijd komt niet alleen het station in zicht, ook twee vriendinnen die hun longen uit hun lijf trappen. Een beetje verward krijg ik even later de verklaring: de tickets liggen nog op school, veilig in het kluisje. Met mij zitten 5 andere vriendinnen op het station toch stiekem wel een beetje te lachen, want dit is uiteraard het meest typische wat kan gebeuren. Om één over 3 komen de twee vriendinnen weer met rode hoofdjes terug terwijl achter onze rug de trein steeds meer vaart krijgt. Gemist. Shit. Maar gelukkig stappen we een half uurtje later toch de trein in richting Zwolle.

We zingen mee in de trein en eten een komkommer zonder mes (resultaat: komkommerconfetti). We kletsen over van alles, laten onze treinkaartjes zien, stappen over en checken uit om vervolgens een hele rustige Primark in te stappen. Ikweethet ikweethet, de Primark is geen mooie of leuke of fijne winkel, maar de prijs is dan toch weer de reden dat ik met een kassabon terugkom.... Een korte ronde is het deze keer, want we moeten ook nog eventjes wat eten scoren en op tijd (ja. OP TIJD) de goede trein in zien te stappen. Het lukt wonder boven wonder en aan het eind van het begin van de avond staan we voor het Ziggo Dome.

Imagine Dragons.

Het is gek om de liedjes die je normaal op de fiets naar training luistert, nu opeens in het echt te zien. Live te zien. Met een echte zanger en een echte band. Woa, wat was dit vet. En wat heb ik vals meegezongen. Of geschreeuwd eigenlijk, want dat was het meer. Ondanks dat we zitplaatsen hadden, heb ik de hele tijd gestaan gedanst en genoten en jongens, DIT MOETEN WE VAKER DOEN!!
Ik heb nog stiekem met m'n dictafoon verschillende liedjes opgenomen, en toen ik helemaal afgepeigerd met rode wangetjes op de bank lag, luisterde ik ze nog even na. Dat ik in m'n nieuwe sportshirt sliep omdat papa was vergeten m'n slaapspullen mee te nemen boeide helemaal niks, want de muziek suisde nog in me na en dat was heerlijk.

De volgende ochtend (ha, grappig. het was middag.) brunchten we uitgebreid en lang en om 2 uur waren we met z'n drietjes klaar om te wandelen door Amsterdam. Mijn missie was om nieuwe volleybalschoenen te kopen (en raadt eens? niet gevonden. in het centrum van Amsterdam, met zijn honderden winkels, konden we geen volleybalschoenen vinden.) en verder een beetje rond te dwalen tussen de mensen. Een korte pauze hielden we in de Kalvertoren, waar we ruim uitzicht hadden op de Nederlandse hoofdstad. Ik met een groot glas Gingerale, of in ieder geval een naam wat fancy klinkt en hierop lijkt.

Na nog meer sportwinkels en een paar vreemde blikken (we deden alle drie (dat wil zeggen: papa, papa's dove vriendin en ik) alsof we doof waren, en gebaarden zonder stem) verder kwamen we tijdens het schemeren aan bij de Ceuvel. Jammer dat het al donker aan het worden was, want dit is echt een leuke plek voor foto's! Een hipster achtig plekje waar huisjes onder andere waren gemaakt van oude boten. Ons plan was om de Dutch Weed Burger te testen in het eetcafé, maar omdat die alleen voor de lunch beschikbaar was deelden we twee overpriced plankjes vanallesennogwat en gingen we te voet, via het pondje en met de tram terug naar huis.

Hmm. Een echt volwaardig avondmaal was het toch niet helemaal geweest, dus een klein beetje impulsief werd er toch nog een laatste keer een wandeling gemaakt naar een Surinaams tentje. Niet door mij hoor, nee, ik lag lekker lui op de bank een beetje te niksen. We aten nog een beetje Roti met boontjes (DIT IS HEMELS) en toen was het helaas toch echt tijd om naar huis te vertrekken. Indommelen tijdens het rijden was voor mij geen probleem, en thuis kon ik mijn slaap hervatten.

Dat klinkt al als een heel weekend hè? Nope, dat was 'm nog niet. De zondag was alleen niet zo spannend als de twee dagen ervoor. Ik heb alleen maar in m'n pyjamabroek achter m'n laptop gezeten om zo ver mogelijk te komen met het PWS. Nog zo'n klein stukje (ik heb nu een onzichtbare munt tussen m'n duim en wijsvinger) zijn we van het einde vandaan, en aankomende zondag is de deadline. Dat is dan weer een dingetje van mijn lange to do lijst in februari afgestreept!

Ik hou van weekenden, vooral weekenden als deze. Ik snap niet dat ik in mei (hier kan je het lezen!) twijfelde over concertkaartjes kopen, want ze waren het echt dubbel en dwars waard. Ik wens je een hele fijne week toe, en ik hoor graag welke avonturen jij dit weekend hebt beleefd!

Liefs,
Dilys