11 Wenen • dag 3 en 4

Wenen deel 2! (ps. dit is het leukere deel) Ik vind het wel grappig om te zien dat nu heel veel mensen  tripjes maken en daar van allerlei dagboeken van online gooien. Ik kom helemaal in de vakantie sferen, en wil eigenlijk ook linea recta naar de plek die is beschreven. Maar goed, dat gaat er nu denk ik niet van komen. Wél ben ik van plan om zo'n jongerentour ticket van de NS te kopen, zodat ik een reisje kan maken door Nederland, wat ik ook wel heel leuk vind. Alleen eerst nog het laatste deel van onze surprise me trip naar Wenen!

We vertrokken maandagochtend zoals gewoonlijk weer met de metro naar onze bestemming, wat in dit geval volgens mij het stadspark was. Pfoe, het is maar goed dat ik het nu alles schrijf want ik begin de volgordes al te vergeten. Maar volgens mij gingen we eerst naar het stadspark. Of nee, eerst brood halen. Maar ik weet niet meer waar. Ergens. We kwamen in ieder geval met brood aan in het stadspark waar we ontbeten.

Dus, we ontbeten in het stadspark, keken een beetje rond, genoten van de zon die opeens fel begon te schijnen en vervolgde onze reis naar de binnen stad, waar we OH WACHT IK WEET NU WAAR WE DE EERSTE DAG ATEN! Bij de McDonalds!! En ik haalde een bagel met zalm. Okay, dat hoort dus eigenlijk in de vorige post, maar nu weet je in ieder geval wat we toen deden. Anyway. We gingen op maandag dus opnieuw naar de McDonalds om even een plaspauze te houden (want we wisten de code van de toiletten nog) en gingen vervolgens naar de Forever 21. Tara en Astrid kochten een paar dingetjes, en de rest verbaasde zich over het aantal mensen die op steppen door de straten van Wenen verplaatsten. Veel. Oh, en er was ook een vent die op z'n hoverboard de kinderwagen vooruit duwde, wat ook wel een grappig gezicht was.

Als je denkt dat het niet erger kan worden, dan heb je het mis want dat kan het wel. Ik kom er nu dus soortvan een beetje achter dat de vier bovenstaande foto's ook nog in de vorige post horen, want ik heb het geheugen van onze goudvis (ik ben nu al z'n naam vergeten. ZIE JE.) Dit was een parkje die we ontdekten op zondag. Of misschien toch niet. Ik ga nu serieus mensen appen want dit wordt me te erg. Hang on. Okay, ja, ik ben 88% zeker van dat dit zondag was als ik kijken wat voor kleren mensen aanhebben. Dus, dit was nog zondag. En kijk even wat voor raar knotje ik heb, 't lijkt net een varkensstaartje.

Maaaaaar goed, nu weer terug naar maandag, want daar waren we ten slotte gebleven.

Het leek ons OP MAANDAG wel een goed plan om naar stadsgedeelte met fancy winkeltjes en leuke zaakjes te gaan, waar we een kopje thee zouden drinken. Hier zouden we beslissen wat we zouden doen met het avondeten, en omdat het onze laatste volle dag in Wenen zou zijn, vonden we het een goed idee om uit eten te gaan. Het stadsgedeelte bleek echter niet zo heel fancy te zijn, maar toch gezellig, dus sommigen haalde een ijsje en in een cafeetje zochten we allemaal in het grote internet naar een leuke plek om 's avonds te eten. Ik vond uiteindelijk een tentje genaamd... (even googelen, hehe) Gagarin, en we besloten langzaam onze dagtrip te vorderen vanaf het gezellig maar niet fancy stadsgedeelte naar het eetcafé.

We gingen wandelen, wat toch wel de beste beslissing was van de dag. We kwamen langs de meest idyllische straatjes en pittoreske plekjes. Pastel kleurige huisjes, een met kinderkopjes belegde straat, bloemetjes en groen langs de weg, en eigenlijk waande ik me in een soort tweede Praag. ZO MOOI! Dit zijn toch wel de leuke momentjes van de vakantie; dingen die je niet plant, maar onverwacht toch tegenkomt.

Zo kwamen we eerst langs een soort spiritueel achtig winkeltje, waar wierook, edelstenen, prachtige sierraden en oliën werden verkocht. We wandelden door het winkeltje, maakten een kletspraatje met de vrolijke vrouw die ons bij afscheid nog een hart onder de riem stak en vertelde dat ze bij de examenuitslag voor ons zou duimen. Weer zo'n gevalletje 'iets wat je niet plant maar toch overkomt'. Nog geen ikweetniethoeveel winkels later zagen we nóg een bijzonder zaakje. We stapten door de deuropening een soort Jungle in (niet helemaal, maar klinkt toch leuk) waarbij al het groen wietplanten waren. Gewoon, wietplanten. Oh, en één tomatenplantje die ergens in de hoek stond. Ik had eigenlijk nog nooit eerder echte wietplanten gezien, dus dit was me toch wel een kleine ervaring.

Kijk, dit is toch schattig? Ik wil eigenlijk ook wel in een huisje wonen met zulke fotogenieke ramen. De foto is alleen wel een beetje scheef, maar goed.

Cafe Gagarin
Garnisongasse 24
Wenen

Uiteindelijk kwamen we na nog een paar mooie pleinen, straatjes en kerkjes bij het eetcafé waarvan ik de naam nu alweer ben vergeten maar die ik nu ga opzoeken en hierboven neer ga zetten. Gagarin.

Gagarin is een studentententje waar vooral locals (en dus studenten) komen om te eten.

Wauw. Goed verhaal Dilys. Even overnieuw.

Gagarin is een studentententje met een next level hipsterfactor. Alle muren zijn beplakt met stickers, posters en tekeningen (wat het zoeken naar de WC toch vrij lastig maakte omdat het woord WC gewoon in blend met de rest van de achtergrond), en elke stoel is anders. Bij Gagarin serveren ze een met de dag veranderend, vast menu, waarbij je uit 2 á 3 dingen kunt kiezen. Je eet dus wat de pot die dag schaft. Het toffe hieraan is uiteraard dat je misschien iets krijgt wat je zelf nooit zou hebben gekozen of gegeten en het nóg toffere is dat jet zelf een bedrag neertelt, en dus betaald wat je het eten waard vind. Er zijn wel richtlijnen aangegeven op de menukaart, maar verder kan je dus zelf beslissen of je 7 euro of een tientje betaald.

Natuurlijk ben ik alweer vergeten hoe hetgeen heette wat wij aten, maar het was iets met gekruide aardappelen en wortels in een soort champignonsausje met tofu. Alles was inderdaad ook nog vegetarisch! En je kon zelfs de veganistische variant kiezen. Naja, je leest wel dat ik het in ieder geval een leuk plekje vond, en dus als je ooooit naar Wenen gaat zou ik je aanraden om deze plek zeker even te overwegen.

Na het eten pakten we de metro naar een plek waar we een ijsje aten, reisden we vervolgens verder naar het parkje met de hangmatten (die van hierboven dus) waar we kletsten en schommelden en vervolgens gingen we weer naar het hostel waar we begonnen met tas inpakken en uiteindelijk in slaap vielen.

De volgende morgen pakten we verder in, checkten we uit het hostel en haalden we ontbijt bij een supermarkt die we vervolgens in het bovenstaande parkje op aten. We maakten nog een paar (of heel wat) groepsfoto's, kletsten nog meer (dit keer onder andere over boeken en televisieprogramma's van vroeger) en wandelden vervolgens weer naar de metro.

En daar sloeg Marith een traptrede over en ging ze door de enkel. Haar slechte enkel. De enkel die we allemaal vreesden. Noooooo. Bij de McDonalds op het treinstation haalden we ijs en met Paula haar EHBO skills wisten we Marith bij de EHBO op het vliegveld te krijgen.

Daar kregen we een Personal Assistent en een rolstoel en na wat gedoe met de koffers zaten we uiteindelijk, met z'n allen in het vliegtuig. Jajaja, zelfs Easyjet met hun stakingen had een vervangende piloot geregeld waardoor we gewoon konden vertrekken.

Op Schiphol stond er zelfs een hele bus op Marith te wachten, wederom weer met een Personal Assistent, en toen, na wachten, twee uur reizen met de trein, een hele grote groepsknuffel op Groningen centraal en een autoritje later, was ik weer thuis. En het eerste wat ik deed, ben ik natuurlijk al lang weer vergeten.

Liefs!

(klik hier als je het eerste deel van ons tripje naar Wenen wilt bekijken)